Навіны раёна

Алена Ажэнілак: Мы працуем адной вялікай сям'ёй. Праект рэдакцыі "Якасны падыход"

ААТ «Чырвоны Мазыранін» вядзе сваю гісторыю з 1913 года. Сёння гэта не толькі адно з найстарэйшых прадпрыемстваў краіны, якое дынамічна развіваецца, але і неад'емная частка Нароўлі. Для большасці яе жыхароў кандытарская фабрыка значыць значна большая, чым проста месца працы.

Пра гэта гавораць працоўныя дынастыі і адданасць людзей любімай справе. Дзякуючы намаганням і адказнаму падыходу работнікаў прадпрыемства на прылаўкі Беларусі і замежжа паступаюць прысмакі бездакорнага густу і выдатнай якасці.

25 гадоў салодкай працы

За чвэрць стагоддзя ў ААТ «Чырвоны Мазыранін» Алене Ажанілак давялося працаваць укладчыкам-упакоўшчыкам, машыністам формуюча-загойвальнага паўаўтамата. Сёння яна працуе варшчыкам ірыснага  ўчастку.

Малая радзіма Алены - вёска Мядзведнае Ельскага раёна. Тут прайшлі яе дзяцінства і юнацтва. Скончыўшы школу, яна паступіла ў Гомельскае ПТВ хімікаў, але на радыёзаводзе па спецыяльнасці працавала нядоўга. 1990-я былі складанымі, і пасля скарачэння дзяўчына ўладкавалася на працу ў мясцовы саўгас. Неўзабаве Алена пазнаёмілася з хлопцам. Аляксандр працаваў лесніком. Маладыя людзі сталі сустракацца, а потым ажаніліся. Праз некаторы час сям'я пераехала ў Нароўлю, на радзіму мужа. Выйшаўшы з дэкрэтнага водпуску, Алена вырашыла працаўладкавацца на цукерачную фабрыку. Але гэта аказалася не так проста. У той час патрапіць на працу на горадаўтваральнае прадпрыемства было вельмі цяжка. І толькі дзякуючы добрым знаёмым яе прынялі.

- Пачынала укладчыкам-упакоўшчыкам ірыса, - дзеліцца ўспамінамі жанчына. - Спачатку было цяжка і фізічна, і маральна, але паволі ўцягнулася. Начальнікам цэха ў той час была Антаніна Раманчанка, майстрам - Людміла Шут. Яны заўсёды падтрымлівалі, памагалі.

Шмат гадоў Алена працавала машыністам фармуюча-загойвальнага паўаўтамата. Скрупулёзна сачыла за бесперабойнай працай абсталявання, самастойна спраўлялася з якія ўзнікаюць дробнымі няспраўнасцямі, правярала гатовасць кандытарскіх вырабаў да кладкі, ажыццяўляла кантроль за наяўнасцю маркіровак, пакавальнага матэрыялу і тары. Асвоіла прафесію варшчыка. Па сутнасці, варшчык - галоўны кухар ўчастка. Ад таго, як ён зварыць сіроп, залежаць і смак кандытарскіх вырабаў, і імідж прадпрыемства. Тут трэба ўважліва выконваць тэхналогію: тэмпературу, састаў інгрэдыентаў. Алена выдатна разумее, што ад яе добрасумленнага стаўлення залежыць якасць прадукцыі, а таму імкнецца працаваць сумленна, усё рабіць з радасцю і любоўю.

- Мне падабаецца мая прафесія. Яна шмат чаму мяне навучыла, - прызнаецца суразмоўніца. - На ўчастку мы працуем адной вялікай сям'ёй. Калі трэба, прыходзім адзін аднаму на дапамогу, навучаем моладзь.

Усе пастаўленыя задачы жанчына выконвае ў тэрмін і якасна. У яе ўмелых руках усё спорыцца.

- Алена добры чалавек і адзін з лепшых работнікаў: адказная і дысцыплінаваная, - распавяла начальнік ірыснага ўчастка Валянціна Мацак. - Працы яна не баіцца.

Працаваць у ірысным участку нялёгка, тут усе аперацыі выконваюцца ўручную. Таму трэба быць працавітым, цярплівым і цягавітым. За месяц калектыў з 25 чалавек выпускае 70 тон гатовай прадукцыі.

Шматгадовая праца Алены Ажэнілак па заслугах ацэнена кіраўніцтвам прадпрыемства. Паважаюць яе і калегі. За дасягненне высокіх вытворчых паказчыкаў, добрасумленнае стаўленне да справы яна неаднаразова ўзнагароджвалася граматамі, падзякамі, а яе партрэт упрыгожваў Дошку гонару.

- Усё на свеце невыпадкова, - з усмешкай кажа Алена. — У дзяцінстве ў нашу краму прывозілі ірыс сметанковы, «Кароўку», зефір і іншыя прысмакі з Нароўлі. Мы з сяброўкамі іх вельмі любілі, а я заўсёды казала: буду працаваць на цукерачнай фабрыцы! Так і атрымалася. Ні аб чым не шкадую. У мяне добрая праца, дружная сям'я, а мара самая простая: каб былі шчаслівыя дзеці.

Алена добрая маці і гаспадыня. Разам з мужам яны выгадавалі дваіх дзяцей. Дачка Крысціна па адукацыі педагог. Сын Віталь - памежнік. Падрастаюць двое ўнукаў. Вольны час яна любіць праводзіць з сям'ёй на дачы, вырошчвае пакаёвыя расліны. Для сваіх блізкіх Алена самая лепшая, самая добрая, захавальніца хатняга агменю. Нягледзячы на ўсе ўзнікаючыя цяжкасці, яна застаецца жыццярадасным, адкрытым і душэўным чалавекам.

Крыніца: https://narovlya.by/proektpp/elena-azhenilok-my-trudimsya-odnoj-bolshoj-semej-proekt-redaktsii-kachestvennyj-podhod/