Навіны раёна

Алена Зелячонак: парадак павінен быць ва ўсім

Да старасты Грушаўкі Алены Зелячонак са сваімі пытаннямі, праблемамі, клопатамі, смуткамі і радасцямі звяртаюцца ўсе вяскоўцы. Яна здольная кожнага выслухаць і дапамагчы. Жанчына прызнаецца, што для яе груз грамадскіх работ не ў цяжар.

Жыхары вёсак выбіраюць у старасты годных людзей, якія звыкліся бескарысліва дапамагаць навакольным. Алена Уладзіміраўна мае добрую душу і чулае сэрца, цярпенне і вытрымку, спачуванне да людзей. У гэтай ганаровай, але нялёгкай пасадзе яна ўжо каля дзесяці гадоў. Арганізаваць аднавяскоўцаў на добрыя справы, старацца, каб кожнаму з іх было ўтульна і камфортна, абараняць агульныя інтарэсы — такая задача Алены Зелячонак.

Грушаўка нешматлюдная, усяго больш за сотню пастаянных жыхароў, а летам іх дапаўняюць дачнікі. У ёй каля 70 дамоў, але і тут парадак павінен быць ва ўсім. Хоць у вёсцы не так шмат пастаянных жыхароў, праблем ад гэтага менш не становіцца.

- Жыхары Грушаўкі ўтрымліваюць прыдамавыя тэрыторый у парадку. А ўсё таму, што людзі тут добрыя, працавітыя, самастойныя, — хваліць стараста аднавяскоўцаў. - Іх сабраць на нейкія працы зусім не цяжка. Амаль ніхто не адмаўляецца. Нават пажылыя жыхары, якім цяжкая фізічная праца не па сілах, імкнуцца ўнесці ўклад, выходзяць на суботнікі, удзельнічаюць у зборы сродкаў самаабкладання. Мясцовыя шчыра любяць малую радзіму, душой хварэюць за вёску, хочуць бачыць яе ўтульнай, прыгожай, дагледжанай. Агульнымі намаганнямі мы падтрымліваем парадак на сельскіх могілках, а ў планах — уладкаванне дзіцячай пляцоўкі. Узаемадзеянне з мясцовай адміністрацыяй і службамі раёна цесна наладжана. Тут заўсёды адгукаюцца на нашы звароты.

У Грушаўку Алена Уладзіміраўна прыехала пасля чарнобыльскай катастрофы, працавала 22 гады ў жывёлагадоўлі, 15 гадоў — сацработнікам. У яе на абслугоўванні дзевяць чалавек. Вёска ўжо даўно стала для яе роднай. Населены пункт радуе вока дагледжанымі, добраўпарадкаванымі падворкамі. Улетку яна патанае ў кветках. Тут стараюцца, каб прыгожа было на ўсіх вуліцах.

–  Вядома, раённыя службы сваю працу выконваюць, але здараюцца збоі ў водазабеспячэнні, працы аўталаўкі, пошты, — працягвае размову суразмоўніца. – Я звяртаюся да іх асабіста, а калі не атрымліваецца вырашыць самастойна, дапамогу аказвае сельскі савет.

Для Алены Зелячонак пасада старасты – не дадатковая нагрузка, а лад жыцця. Ёй падабаецца быць сярод людзей, дапамагаць ім, падтрымліваць. Словам, актыўная жыццёвая пазіцыя Алены Уладзіміраўны заслугоўвае высокай ацэнкі. 

Крыніца: https://narovlya.by/novosti/elena-zelechonok-poryadok-dolzhen-byt-vo-vsem/