Навіны раёна

Міласэрнасць без межаў

Напярэдадні дня сацыяльнага работніка дырэктар раённага тэрытарыяльнага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Галіна Вішнеўская распавяла, як жыве і працуе ўстанова, галоўная задача якой — дапамагаць.

У раённым тэрытарыяльным цэнтры сацабслугоўвання насельніцтва на ўліку знаходзяцца больш за 3,7 тысячы пажылых людзей і гараджан з інваліднасцю. З іх 194 чалавекі карыстаюцца паслугамі сацыяльных работнікаў, два — сядзелкі, два — дзённага нагляду, пяць — суправаджанага пражывання, 27 — наведваюць аддзяленне дзённага знаходжання для інвалідаў на пастаяннай аснове. І гэта далёка не ўвесь пералік паслуг, што аказваюцца спецыялістамі ўстановы.

Не кожны чалавек можа стаць сацыяльным работнікам. Усё-ткі даводзіцца мець зносіны з асаблівай катэгорыяй насельніцтва.

— Мае калегі — людзі асаблівага душэўнага склада, спагадныя і заўсёды гатовыя прыйсці на дапамогу, — з гонарам аб сваім калектыве кажа Галіна Мікалаеўна. - Калі чалавек не мае нейкага цяпла, сілы, спагады, то ён у нас не затрымаецца. Бо праца сацыяльнага работніка-гэта, у першую чаргу, праца душы і сэрца, рашэнне розных псіхалагічных момантаў.

Па словах Галіны Вішнеўскай, найбольш запатрабаванай формай традыцыйна застаецца сацыяльная дапамога на хаце. Дзякуючы такой падтрымцы пажылыя нараўляне могуць працягваць жыць дома ў звыклых для іх умовах. Таксама ў цэнтры прымаюцца дакументы на прызначэнне дзяржаўнай адраснай сацыяльнай дапамогі маламаёмасным грамадзянам і людзям, якія маюць патрэбу ў кампенсацыі выдаткаў на набыццё падгузнікаў, на аказанне матэрыяльнай дапамогі са сродкаў ФСАН. Людзі з інваліднасцю забяспечваюцца неабходнымі тэхнічнымі сродкамі рэабілітацыі ў адпаведнасці з індывідуальнымі праграмамі. Аказвае кансультацыі псіхолаг. Усё пералічанае-гэта толькі частка таго, што робяць супрацоўнікі ўстановы.

- Людзі старэйшага пакалення валодаюць велізарным вопытам, вольным часам і жаданнем дапамагаць іншым. Таму на базе аддзялення для грамадзян пажылога ўзросту створаны клубы» Мы маладыя душой «і» аптыміст", — працягвае аповяд мая суразмоўніца. - Радуе, што мерапрыемствы для людзей з інваліднасцю і грамадзян старэйшага ўзросту правесці цікава і насычана нам дапамагаюць як прадпрыемствы і арганізацыі горада, так і неабыякавыя жыхары.

На пытанне, Ці ёсць асаблівыя сакрэты ў працы сацыяльных работнікаў, Галіна Мікалаеўна адказала: - іх няма. Гэтыя людзі заўсёды ўсміхаюцца вачыма, душой і сэрцам, дапамагаюць пажылым людзям не толькі па гаспадарцы, але і шчыра суперажываюць ім, клапоцяцца пра іх. Дзеці выраслі, раз'ехаліся, прыязджаюць нячаста. У іх свае справы, свая жыццё, у якой, на вялікі жаль, так мала месца для бацькоў. Душэўнымі суразмоўцамі і цудоўнымі лекарамі сацыяльныя работнікі прыходзяць у дамы адзінокіх пажылых людзей, дораць ім радасць зносін, надзею на вылячэнне, вяртаюць веру ў будучыню.

Такая служба міласэрнасці проста неабходная таму што пажылыя людзі заўсёды будуць мець патрэбу ў яе дапамозе, падтрымцы і клопаце.

(крыніца: https://narovlya.by/novosti/obschestvo/miloserdie-bez-granits/)